Τα πανεπιστήμια στο μάτι του κυκλώνα

Η παραπάνω είναι μία από τις δυσάρεστες εικόνες που αντικρίζουμε συχνά στους χώρους των ελληνικών πανεπιστημίων. Το λύκνο της διάδοσης των γραμμάτων και του πολιτισμού μετατρέπεται καθημερινά σε χώρο συγκένρωσης και οργάνωσης αναρχικών ομάδων και αντιεξουσιαστών που έχουν ως κύριο στόχο όχι φυσικά να σπουδάσουν σε κάποιο αντικείμενο που τους ενδιαφέρει, αλλά να προκαλέσουν καταστροφές κάτω από το προστατευτικό πέπλο της ασυλίας. Η τρομοκρατική και δολοφονική πολλές φορές μορφή του χαρακτήρα τους δημιουργούν στο πολίτη ένα κλίμα ανασφάλειας για το μέλλον της ελληνικής παιδείας. Τα στελέχη της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της κλασικής αριστεράς γνωρίζουν πως με το να καταδικάσουν τα φαινόμενα βανδαλισμού στα πανεπιστήμια όχι μόνο θα στηρίξουν έμμεσα το έργο της κυβέρνησης για δημιουργία μη κρατικών ΑΕΙ αλλά θα χάσουν και τους ψηφοφόρους καθώς είναι πλέον κοινό μυστικό ότι προέρχονται από ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η ηγεσία των κομμάτων αυτών αντιτίθεται σθεναρά στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων όχι για να μη χάσουν οι έλληνες πολίτες το δικαίωμα της δωρεάν παιδείας (άλλωστε γνωρίζουμε ότι τα παιδιά τους σπουδάζουν στα καλύτρα πανεπιστήμια του εξωτρικου βλ. Αλέκα Παπαρήγα) αλλά για να μη χάσουν οι ίδιοι τους τη πηγή των υποστηρικτών και των ομάδων πάνω στις οποίες ασκούν τεράστια επιρροή. Ενα άλλο θέμα που θα ήθελα ακόμη να θίξω με αφορμή τα πρόσφατα επισόδεια σε Αθήνα και Θεσ.νίκη είναι αυτό του ασύλου. Η ελληνική κοινή γνώμη βρίσκεται πια διχασμένη όσον αφορά τη συνέχιση αυτού του τόσο αδικαιόλόγητου κατα την άποψή μου δικαώματος. Οι εγκληματικές μειοψηφίες που λαμβάνουν σάρκα και οστά στους πανεπιστημιακούς χώρους στρέφονται τώρα πια εκτός από την αστυνομία και σε προσωπικό των πανεπιστημιων, καθηγητές και πρυτάνεις. Η κατάσταση στην ελληνική παιδεία εκτροχιάζεται όλο και περισσότερο με τον πλημμελή έλεγχο τους εξαιτίας της ασυλίας. Εχουμε με λίγα λόγια το πρωτοφανές φαινόμενο της απόκρυψης του εγκλήματος από την ίδια τη κρατική νομοθεσία. Φαινόμενο που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο εξελιγμένο κράτος. Πρόσφατα ο νέος νόμος πλαίσιο που βάζει μέσα στο παιχνίδι της διαδικασίας των πρυτανικών εκλογών και τους φοιτητές έχει δυσαρεστήσει τις προαναφερθήσες ομάδες που λυμαίνονται τους δημόσιους χώρους του πανεπιστημίου και εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα. Με αυτή τους τη συμπεριφορά εξορίζουν τη δημοκρατία, δημιουργούν μία τεταμμένη κατάστση και αποβάλουν κάθετι αξιοκρατικό γίνεται προσπάθεια να εδραιωθεί Νομίζω λοιπόν πως η παιδεία αποτελεί μείζων ζήτημα στο οποίο πρέπει όλοι να πάρουμε θέση. Πρέπει όλοι να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός υγειούς συστήματος εκπαίδευσης που θα προωθεί τις νέες ιδέες και καινοτομίες. Θα διασφαλίζει όχι μόνο το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης αλλά και το ακέραιο της δημόσιας περιουσίας και υγείας του προσωπικού.